GIV 22
Naser al-Din Shah’s Firman: satisfaction with the job of ‘Abd al-Vahhab Khan’s agents in Gilan 1287/1870
G IV 22
درآمد: فرمان ناصرالدین شاه مبنی بر رضایت وی از مامورین عبدالوهاب خان نایب الوزاره در گیلان برای ساخت جاده ی کوچ اصفهان. ۱۲۸۷
مهر ناصرالدین شاه: الملک لله السلطان بن السلطان ناصرالدین شاه قاجار
مقرب الخاقان معتمد السلطان میرزا عبدالوهاب خان نایب الوزاره نایب الحکومه مفتخر و سرافراز بوده بداند از قراری که در ضمن نوشتجات و روزنامجات آن معتمدالسلطان به عرض حضور مرحمت ظهور اقدس همیون ما رسید عالیجاه محمد رضای ارباب و عالیجاه محمد حسن معین التجار در مردیت و غیرت و خلوص کامل نسبت به دولت ساعی و در مدارج بالای ولایت و رفاه ملت جاهد گردیده با کمال شوق و میل بساختن راه کوچ اصفهان که مغشوش ترین معابر و شوارع محال گیلان است شروع نموده و تا حال مبلغی مخارج کرده‌اند و اینطور ظهور حسن و غیرت و دولتخواهی از عالیجاهان مشارالیها در خاکپای همایونی موقع استحسان پذیرفته موجب خشنودی خاطر خطیر آفتاب تاثیر ما از مشارالیها گردیده محض شمول عاطفت ملوکانه در حق آنها و امتیاز و افتخار آنها بین الاقران بوده به صدور این فرمان مطاع همایون مخصوصا امر و مقرر فرمودیم که آن معتمدالسلطان حالت رضا و خشنودی خاطر همایون ما را به آنها ابلاغ و به شمول عنایات ما امیدوار داشته اینگونه تجار و رعایای دولتخواه را بر سایر تقدم داده آسوده و مرفه الحال نگاه بدارد البته از قرار مرقوم اطاعت نموده حسب المقرر مرتب همیشه در عهده شاسند. حرره فی شهرالرمضان ۱۲۸۷
خط ناصرالدین شاه: صحیح است
پانوشت: میرزا عبدالوهاب شیرازی (۱۲۴۲-۱۳۰۴)، نصیر الدوله، نایب الوزاره، آصف الدوله: در سال ۱۲۶۶ وزیر علوم، ۱۲۷۸ نایب دوم وزارت خارجه، در سال ۱۲۸۲ مامور کارگزاری آذربایجان بود. در سال ۱۲۸۵ به حکومت ساوجبلاغ مکری و ارومیه و سپس به حکومت گیلان منصوب شد. سال ۱۳۰۱ لقب ”آصف الدوله“ را دریافت کرد و فرمان فرمای خراسان و مامور تولیت آستان قدس رضوی گردید.[1]
کوچ اصفهان: کوچصفهان: شهری در منطقه ی رشت، گیلان.
[1] تاریخ هایی که سلیمانی می دهد، متفاوت است اما سندهای این مجموعه فرمان های انتصاب عبدالوهاب خان است و تاریخ ها موثق تراند.
