GIV 8
Nasir al-Dowleh to Naser al-Din Shah: asking about the shah’s health after falling off the horse
G IV 8
درآمد: زمین خوردن ناصرالدین شاه از اسب: نامه ی نصیرالدوله به شاه برای احوال پرسی و پیشکش صد پنج هزاری – پاسخ شاه که آسیب جدی نبوده است.
هو
قربان خاکپای جواهرآسای اقدس همایونت گردم به شکرانهء اینکه فضل خدا شامل حال عموم اهل ایران خاصه چاکر آن آستان کیوان پاسبان گردید و خداوند ذات اقدس همایون روحنا فداه را از این عین الکمال حفظ کرد جای آنست که چاکران آنچه دارند به تصدق خاکپای مبارک نثار کنند و از خداوند مسئلت نمایند که هر وقت خدا نخواسته قضائی در پیش باشد جان چاکران فدویت کیش وقایهء ذات مقدس گردد. چاکر خانه زاد که آنچه دارد از تصدق خاکپای مبارک است بعد از شنیدن خبر حرکت بی قاعدهء مرکوب همایونی که جان همه چاکران فدای خاکپای فلک فرسایش باد به قدر قوه عاجزانه خود ارباب استحقاق را به دعاگوئی واداشت و محض اینکه از واقفان حضور آفتاب ظهور همایون روحنا فداه به فقرا عنایتی شود موازی یکصد عدد پنجهزاری تقدیم حضور باهرالنور همایون روحنا فداه نموده امید آنکه محض تفضل به قبول این جزئی وجه تصدق که از وجود این چاکر نالایق در پیشگاه خلافت اشارت رود. الامر الاشرف الاقدس مطاع مطاع
خط ناصرالدین شاه در فوق نامه: نصیرالدوله الحمدالله تعالی قضا به خیر گذشت الحمدالله آسیبی نرسید وجع جزئی باقی است آسوده باشند.
مهر پشت نامه: نصیرالدوله
پانوشت: میرزا عبدالوهاب شیرازی (۱۲۴۲-۱۳۰۴)، نصیر الدوله، نایب الوزاره، آصف الدوله: در سال ۱۲۶۶ وزیر علوم، ۱۲۷۸ نایب دوم وزارت خارجه، در سال ۱۲۸۲ مامور کارگزاری آذربایجان بود. در سال ۱۲۸۵ به حکومت ساوجبلاغ مکری و ارومیه و سپس به حکومت گیلان منصوب شد. سال ۱۳۰۱ لقب ”آصف الدوله“ را دریافت کرد و فرمان فرمای خراسان و مامور تولیت آستان قدس رضوی گردید. [1]
عین الکمال: چشم زخم.
[1] تاریخ هایی که سلیمانی می دهد، متفاوت است اما سندهای این مجموعه فرمان های انتصاب عبدالوهاب خان است و تاریخ ها موثق تراند.
