GI 50
Fath Allah Khan (addressee unknown): Greetings and compliments
GI 50
درآمد: فتح الله خان والی (شعاع السلطنه) از همدان، دعوت گیرنده به همدان و وصف نعمت های آنجا، ۱۲۵۲
با مداد بالا کاغذ: خط صاحب اختیار
هو
قربانت شوم وقتی عنان کلک برده کش درین صحیفه معطوف آمده که از دارالملک کر شاهی نوروز دو شکار کوهی که هر یک ۲۵ تبریزی گوشت خالص بی استخوان دارند با یک بسته ریباس صحیح می خوش آورده و میرزای الد سخش عرب درازی از چاه پلنگی یک تکه درازشاخ سینه فراخ سی منی با ریش سفید و دل سیاه بهرچه حاضر کرده و از ممالک اطراف خروس ها مرغها با تخم مرغها پی در پی میرسد و مخلص شما طغارها موجود و سرکه حاضر و کبابها ذخیره می کنم و ازین نعمتهای ایوان متفکّرم که کدام را امروز بوقت نهار باید خورد از همه بهتر بارانهای پی در پی است که ازآن جمله دیشب سیل آسا بارید و الان نم نم می بارد ولی چه سود که بی وجود سرکار این نعمتها همه نقمت و این هواها دوزخ پرزحمت است کو آن شبی که بهزار روز نوروز می ارزید و کو آن سرمیز که از بغداد و تبریز بهتر بود تفاوتی که هست جناب آقای حکمیانی تشریف ندارند که بفرمایند با حرارت مفرط در کباب شکار افراط نکنید و با سودای مزاج سینه مرغ سازگار نیست اگر فراق خدمت ایشان آزار می کند شکایت از مرخرفات جناب موتمن الشریعه مایه بهجت خاطر و سرور قلب است ای دریقا [کذا] اگر جناب آقای فقیران حضرت عنقا تشریف می داشتند در خدمت ایشان ازین کبابها می خوردیم و از آن کتابها می خواندیم باری بسر عزیز سرکار که ساعتی نمی گذرد که از خیال سرکار بیرون باشم کاشکی اعلیحضرت اقدس شاهنشاهی بدین سمتها سفری می فرمودند و سرکار عالی در رکاب می بودید حالی از عروسی بفرمائید که کی خواه شد و باید نزد شما هیاهو موشکهای به هوا رفته را ملاحظه کنم. خدمت همه صواحب خاصه آقای معظم مقرب الخاقان آقا محسن عرض چاکری می رسانم.
در حاشیه: خط فتح الله خان والی
پانوشت: ریباس: نوشتاری دیگر از ریواس است.
می خوش/ میخوش: صفتی که برای ریواس هم به کار می رود: مزه ی ترش و شیرین.
اَلَد: شتر دراز گردن.
سَخش: کهنه پوستین.
دارالملک: همدان.
شعاع السلطنه: فتح الله میرزا: در سال ۱۲۵۰ حاکم زنجان بود و در سال بعد نیز به همین سمت منصوب گشت. وی در سال ۱۲۵۲ به والی گری (حکومت) همدان منصوب شد.
