GIV 3

G IV  3

درآمد:‌ فرمان ناصرالدین شاه به میرزا عبدالوهاب معتمد السلطان، نایب الحکومه ی گیلان، برای ارسال مبالغی که موظف به ارسال آنها به دیوان بوده است. ۱۲۷۸

مهر ناصرالدین شاه: الملک لله السلطان بن سلطان ناصرالدین شاه قاجار

مقرب الخاقان معتمدالسلطان میرزا عبدالوهاب خان نایب الوزاره نایب الحکومه گیلان سرافراز بوده  بداند چون از برای وجوه بقایای گیلان به مصارف لازمه دیوانی از جمله مقرری اجزاء مامورین وزارت امور خارجه اقساط جمعی معتمدالسلطان معتمدالملک منظور و معین شده که می‌بایست تابحال  وصول و ایصال شده باشد و خاطر خطیر قضا تاثیر همایون در این باب بحسن اهتمام و مراقبت آن معتمدالسلطان معلق است علیهذا  به صدور این ملفوفه فرمان لازم الاتباع همایون امر و مقرر می‌فرمائیم که آن مقرب الخاقان بقایای لاکلام گیلان را بطوریکه عالیجاهان میرزا نصرالله و میرزا عبدالوهاب مستوفی نوشته و معین کرده‌اند و یا خود متقبل شده بر عهده گرفته معجلا بحوالجات دیوانی عاید و خاطر مهر مظاهر همایون را قرین استحضار بدارد و یا آنکه در فقره بقایا بکلی خود را بی طرف دانسته به عرض برساند که از جانب مع الجوانب دیوان اعلی به هر نحو سزاوار است اهتمامات کامله مرعی شده از مودیان جزو به توسط مامورین مخصوصه دریافت نمائید البته حسب الامر الاقدس مرتب داشته  بزودی جواب عرض کنید فی شهر جمادی الاولی ۱۲۷۸

خط ناصرالدین شاه در بالای فرمان: جواب این فقره را زود به عرض برسانید.  صحیح است  امضاء

پانوشت: معتمدالملک می بایست یحیی خان مشیرالدوله باشد (۱۲۴۷-۱۳۰۹):‌ وی برادر میرزا حسین خان سپهسالار، صدراعظم ناصرالدین شاه و همسر چهارم ملک زاده عزالدوله، همسر سابق امیر کبیر است. در سال ۱۲۷۲ مترجم وزارت امور خارجه، سپس نایب سفیر پطرزبورگ بود. سال بعد آجودان میرزا آقا خان نوری و پس از عزل وی آجودان مخصوص و مترجم حضور ناصرالدین شاه گشت. شاه را در سفر خراسان به سال ۱۲۸۴ همراهی کرد و همان سال لقب ”معتمد الملک“ گرفت. همچنین بعدها سمت وزیر مخصوص، عضو دارالشورای کبری، و حاکم گیلان را داشت. سمت های دیگر وی عبارت اند از: ‌والی یزد (۱۲۹۱)،‌ والی فارس (۱۲۹۲)، حاکم مازندران (۱۲۹۴)، کفیل وزارت امور خارجه در غیاب برادرش و سپهسالار قشون (۱۲۹۵). لقب مشیر الدوله را دو سال پس از درگذشت برادرش دریافت کرد.

میرزا نصرالله مستوفی پس از مرگ پدرش، میرزا اسماعیل مستوفی، به سمت مستوفی گری دربار ناصرالدین شاه رسید. او می تواند میرزا نصرالله نام برده در این فرمان باشد.